Nieuwe indeling

hartslagzones

Wie zich verdiept in de wereld van de hartslagzones komt tot de conclusie dat er een hoop verschillende systemen en indelingen bestaan. Elke indeling is onderbouwd met valide argumenten. Echter wanneer de verschillende indelingen naast elkaar worden gezet, blijkt dat er behoorlijke verschillen in intensiteit kunnen ontstaat bij de op het eerste gezicht zelfde hartslagzones. Dit is voor de amatueur- of net startende sporter die niet begeleid wordt door een ervaren inspanningsfysioloog erg verwarrend. Welke indeling in nu de juiste? Een van de grootste problemen onstaat wanneer vanuit de topsport geldende normen worden vertaald naar het gebruik voor de niet topsporter. Een topsporter heeft zijn leven zo ingedeeld dat de vereiste trainingsuren gemaakt kunnen worden en er volgens de ideale periodiseringsmodellen getraind kan worden. Dit leidt ertoe dat de topsporter fysiek voldoet aan het ideaalplaatje wanneer we naar de zone indeling kijken van de hartslag. Dit verschilt ook nog eens per sport. In de praktijk blijkt dat een niet topsporter niet kan voldoen aan dit ideaalplaatje. Meer dan 10 of zelfs 15 uur per week trainen is onhaalbaar en vaak ook niet de doelstelling. Dit verschil in training leidt er vaak toe dat het voor een niet topsporter onmogelijk is de indeling van hartslagzones te volgen die geldt voor de topsporter. Met name de lagere inspanningszones zijn bij niet topsporters vaak minder goed ontwikkeld dan bij een topsporter. Maar kan een niet topsporter dan wel op hartslag trainen? De Nederlandse Triathlon Bond (NTB) ondervond dit zelfde probleem en ging op zoek naar een eenduidige indeling die voor de grote groep sporters (niet topsporters) ook bruikbaar is. Rekening houdend met minder getrainde atleten die minder trainingsuren maken dan een topsporter. Om daadwerkelijk over individuele zones te spreken, is een inspanningstest met ademgasanalyse waarbij de VAT en RCP worden bepaald essentieel. Bij Move- Support kan je terecht voor zo’n inspanningstest. Onderstaande indeling van de hartslagzones is gebaseerd op de resultaten van een inspanningstest (VAT, RCP en MAX bepaling) Volgens de inspanningsfysiologie bestaan er slechts drie inspanningszones. De zone voor de VAT, de zone na de VAT en de zone na het RCP. Echter om meer richting te geven aan training wordt er vaak met 5 hartslagzones gewerkt, elk met hun eigen doelstelling. Een hartslagzone wordt gekenmerkt door een boven en een ondergrens qua hartslag. Blijf je binnen deze zone, dan train je volgens het daarbij behorende trainingsprincipe . Maar zo eenvoudig is het niet. Het lichaam wordt pas geprikkelt om zich aan te passen (training) wanneer je voldoet aan de minimale en maximale tijdsduur van zo’n trainingsprincipe en de juiste hersteltijd in acht neemt. Hierover lees je meer in het artikel trainen met trainingsricipes